Wybór odpowiedniego rodzaju kleju do płytek to kwestia kluczowa przy wykonywaniu prac budowlanych związanych z ich montażem. Wybierając klej do płytek trzeba kierować się nie tylko ich odpowiednią jakością, ale także tym w jakich warunkach te płytki będą funkcjonować.
Wymagania stawiane zaprawom klejącym podaje norma PN-EN 12004:2008 Kleje do płytek – Wymagania, ocena zgodności, klasyfikacja i oznaczenie, dzieląc je w zależności od spoiwa na cementowe, dyspersyjne oraz reaktywne.
Każde z opakowań kleju do płytek posiada swoje oznaczenia. Typ kleju jest oznaczany przede wszystkim określonymi literkami alfabetu. Litera C oznacza klej cementowy, D – dyspersyjny, a R – klej, który powstał na bazie żywic relatywnych. Kolejne oznaczenie stanowi cyfra. Jest to 1 (oznacza to standardowy klej normalnie wiążący) lub 2 (są to kleje posiadające lepsze parametry i zwiększoną przyczepność do podłoża). Przy kleju do płytek mogą pojawić się także dodatkowe oznaczenia literowe, takie jak E, F lub T. Litera E oznacza wydłużony czas otwarty kleju (czyli czas, w którym klej zachowuje swoje właściwości klejące po naniesieniu), litera F – to, że zaprawa klejowa jest szybkowiążąca, a litera T – zmniejszony spływ (co pozwala np. na układanie płytek od góry ściany). Stosując te oznaczenia powstają kleje o różnych charakterystykach, np. D1T, C2E, R1 itp.
Bardzo ważne przy zakupie kleju jest oprócz tego sprawdzenie jego właściwości dodatkowych. Jest to istotne, ponieważ na tej 
podstawie dopasowuje się klej do jego miejsca stosowania. I tak kleje stosowane w pomieszczeniach wewnętrznych takich jak kuchnia czy łazienka powinny być przede wszystkim wodoodporne. Kupując zaś klej do płytek stosowany na zewnątrz, warto wybrać produkty nie tylko wodoodporne, ale też mrozoodporne. Dodatkowo w przypadku układania płytek na dużej powierzchni, dobrą decyzją są kleje elastyczne. Ograniczają one ryzyko powstawania odkształceń podłoża i posadzki wskutek wahań temperatury.
Wymagania stawiane cementowym zaprawom klejącym
| Właściwości podstawowe | ||
| 1a) KLEJE NORMALNE WIĄŻĄCE | ||
| Właściwość | Wymaganie | Metoda badania |
| Przyczepność początkowa | ≥ 0,5 N/mm2 | 8.2 wg EN 1348:2007 |
| Przyczepność po zanurzeniu w wodzie | ≥ 0,5 N/mm2 | 8.3 wg EN 1348:2007 |
| Przyczepność po starzeniu termicznym | ≥ 0,5 N/mm2 | 8.4 wg EN 1348:2007 |
| Przyczepność po cyklach zamrażania–rozmrażania | ≥ 0,5 N/mm2 | 8.5 wg EN 1348:2007 |
| Czas otwarty: przyczepność | ≥ 0,5 N/mm2 po czasie nie krótszym niż 20 min. | EN 1346 |
| 1b) KLEJE SZYBKOWIĄŻĄCE | ||
| Właściwość | Wymaganie | Metoda badania |
| Przyczepność wczesna | ≥ 0,5 N/mm2 po czasie nie dłuższym niż 6 h | 8.2 wg EN 1348:2007 |
| Czas otwarty: przyczepność | ≥ 0,5 N/mm2 po czasie nie krótszym niż 10 min | EN 1346 |
| Wszystkie pozostałe wymagania jak w 1a | EN 1346 | |
| Właściwości fakultatywne | ||
| 1c) WŁAŚCIWOŚCI SPECJALNE | ||
| Właściwość | Wymaganie | Metoda badania |
| Spływ | ≤ 0,5 mm | EN 1308 |
| Wydłużony czas otwarty: przyczepność | ≥ 0,5 N/mm2 po czasie nie krótszym niż 30 min. | EN 1346 |
| Kleje odkształcalne: odkształcenie poprzeczne | ≥ 2,5 mm i < 5 mm | EN 12002 |
| Kleje o wysokiej odkształcalności: odkształcenie poprzeczne | ≥ 5 mm | EN 12002 |
| 1d) WŁAŚCIWOŚCI DODATKOWE | ||
| Właściwość | Wymaganie | Metoda badania |
| Wysoka przyczepność początkowa | ≥ 1 N/mm2 | 8.2 wg EN 1348:2007 |
| Wysoka przyczepność po zanurzeniu w wodzie | ≥ 1 N/mm2 | 8.2 wg EN 1348:2007 |
| Wysoka przyczepność po starzeniu termicznym | ≥ 1 N/mm2 | 8.2 wg EN 1348:2007 |
| Wysoka przyczepność po cyklach zamrażania–rozmrażania | ≥ 1 N/mm2 | 8.2 wg EN 1348:2007 |
