Płytki szkliwione cieszą się ogromną popularnością wśród osób urządzających lub remontujących wnętrza. Nic w tym dziwnego.
Płytki są dość tanie, łatwo je utrzymać w czystości, a bogactwo rozmaitych wzorów, kolorów oraz wielkości sprawia, że pasują do każdej łazienki. Rzadziej stosowanym materiałem są okładziny z kamienia naturalnego. Są piękne, wytrzymałe, jednak mają jeden duży minus – są niezwykle drogie.
Czy jest zatem jakaś alternatywa, która pozwoli połączyć estetykę okładzin z kamienia naturalnego z przystępną ceną zwykłych płytek łazienkowych? Specjaliści wskazują na betonowy kamień elewacyjny, spotykany pod nazwą handlową jako płytki elewacyjne zewnętrzne. Czym się charakteryzuje? Co wyróżnia go spośród pozostałych dostępnych na rynku materiałów? Jak się go układa? O tym w poniższym artykule.
Twardy jak kamień
Porównanie „twardy jak kamień” idealnie pasuje do zewnętrznych okładzin elewacyjnych. Dzięki swoim właściwościom, jest on odporny na uszkodzenia, zarysowania oraz wszelkiego rodzaju pęknięcia. Kamień elewacyjny wytwarza się z surowców naturalnych – piasku kwarcowego, pyłu marmurowego, cementu oraz różnych dodatków, takich jak modyfikatory czy pigmenty. W związku z tym, że wytwarzany jest on z naturalnych składników, powszechnie nazywa się go kamieniem ekologicznym. Wykorzystanie kamienia elewacyjnego zamiast kamienia naturalnego wiąże się ze zmniejszeniem zużycia naturalnych materiałów skalnych A efekty w zasadzie takie same. Jak podkreślają projektanci łazienek – płytki z kamienia elewacyjnego do złudzenia przypominają marmury, granity, piaskowce czy otoczaki.
Forma kamienia elewacyjnego
Wyroby z kamienia elewacyjnego, które wykorzystuje się do wykańczania wnętrz występują w następujących postaciach:
– formatowanych płytek (również płytki łazienkowe) o maksymalnych wymiarach 60 x 60 cm oraz o grubościach od 0,5 do 1,5 cm, elementów, które wycinane są z dużych płyt o wymiarach dostosowanych do potrzeb klienta,
– płyt laminowanych kamieniem (tzw. lekki marmur), czyli niewielkich kamiennych elementów, które naklejane są na płytę z innego kamienia lub z innego materiału.
Układanie kamienia elewacyjnego
Układanie kamienia elewacyjnego wiąże się oczywiście z odpowiednim przygotowaniem podłoża. Tak jak w przypadku innych okładzin, podłoże powinno być czyste, wolne od kurzu oraz pyłu, a także odtłuszczone i przede wszystkim równe. Jeśli nierówności będą znaczne, konieczne będzie położenie wyrównującej zaprawy tynkowej. Przed położeniem kamiennej okładziny należy dokładnie osuszyć podłoże. Jeśli kamień układamy na zewnątrz, istnieje również konieczność zagruntowania okładanej powierzchni. Przy wykonaniu zabudowy wewnętrznej natomiast, gruntowanie nie jest konieczne.
Rozplanowanie zabudowy płytek łazienkowych
Odpowiednie rozplanowanie zabudowy płytek łazienkowych z pewnością zaowocuje oszałamiającym efektem wizualnym. Układanie płytek rozpoczynamy od elementów narożnych. Następnie od poziomu nadproży okiennych lub drzwiowych przenosimy w dół wielokrotność warstw (płytka + fuga). Pomoże nam to w ustaleniu poziomu pierwszej warstwy, którą należy również dokładnie wypoziomować.
Klejenie kamiennych płytek łazienkowych
Pierwszą czynnością przygotowującą nas do klejenia płytek łazienkowych będzie przygotowanie zaprawy klejowej. Robimy to zgodnie z instrukcją dołączoną przez producenta, zwykle poprzez dodanie odpowiedniej ilości wody. By przyczepność kamiennych płytek do podłoża była jeszcze lepsza, specjaliści radzą posmarować je cienką warstwą rozcieńczonego kleju. Dobrze wymieszaną, pozbawioną grudek zaprawę nakładamy następnie na ścianę. Robimy to za pomocą zębatej packi. Płytki układamy od strony lewej do prawej. Kiedy pierwsza warstwa płytek jest już ułożona, zaprawę klejową nanosimy na dwie do czterech kolejnych warstw.
Istotna jest również odpowiednia, równa odległość pomiędzy poszczególnymi płytkami. By zachować jednakową szerokość spoin pomiędzy płytkami, należy układać je na kołkach dystansowych. Zaprawę do fugowania przygotowujemy zgodnie z instrukcją podaną przez producenta. Doświadczeni fachowcy konsystencję odpowiednio przygotowanej zaprawy porównują z mokrą ziemią – powinna być zwięzła i łatwa w formowaniu. Wypełnianie szczelin pomiędzy poszczególnymi płytkami rozpoczynamy od dołu do góry. Resztki fugi, które pozostały na powierzchni płytek kamiennych należy usunąć pędzlem lub szczotką. Specjaliści radzą, by nie czyścić ich na mokro. Jest to sposób z pewnością szybszy, ale może spowodować trwałe zabrudzenie fug.
Płytki łazienkowe dobrze jest zaimpregnować. Służą do tego specjalne preparaty, które z powodzeniem kupimy w sklepie z chemią budowlaną. Impregnaty zabezpieczają powierzchnię przed wilgocią oraz wzmacniają intensywność koloru.
Zobacz też jak w Twoim ogrodzie prezentowały się białe otoczaki.
